Zondag 19/03/2017 was het weer zo ver: De jaarlijkse ontdekkingstocht van onze hoofdstad. Na het toeristische centrum, het net niet toeristische centrum, het Europees kwartier, en “Hellhole” Molenbeek vlak na de aanslagen van 22/03/’16, was het de beurt aan het mooie Vorst en een stukje Ukkel.
De meesten kennen Vorst dankzij “Vorst nationaal” de muziektempel. Maar zoals steeds laten Eric en Reinhold ons de niet gekende en onbeminde plekjes zien, waar ze telkens weer pareltjes ontdekken. Naast de quiz, worden deze uitstappen naar Brussel ook wereldvermaard in de club.
Die zondag waren de weergoden ons redelijk goed gezind. Zoals voorzien ging de voormiddag in stijgende lijn van de parkeerplaats, door het park van Vorst naar de Altitude 100, het hoogste punt van Vorst. In het park hebben we onze ogen uitgekeken aan de lokale wildlife; Eekhoorntjes, parkieten, honden en hondenbaasjes. Ook het zicht over Brussel vanuit het park is aangenaam. Eens iedereen voldaan was, of plannen had om terug te keren naar deze plaats, werd de toc
ht
naar Altitude 100 verder gezet via de watertoren en het Marconi Parkje. Dit parkje is een lokaal project om de buurt groener en kindvriendelijker te maken, gevolg : een mooi strak parkje met mooie straatkunst als resultaat. Eens 
aangekomen op het hoogste punt van Vorst kunnen we alleen maar afzakken naar onze bevoorradingsplaats. Maar dat doen we met een paar zijsprongen in passages en impasses die een heel ander Brussel tonen. Met de laatste passage komen we uit in een groene zone waar in afgebakende sta
dstuintjes groentjes worden gekweekt. “Le vieux spijtigen duivel” onze middag halte is een oud, maar typisch Brussels etablissement met de nodige artefacten en een heerlijke maaltijd en een uitgebreide bierkaart in petto. Biertrip: iets van het “Brussels Beer Project” of iets van “Brasserie de la Senne”.
Vertrekken bij de “Spijtigen” was iets moeilijker met de volle buikjes, maar een korte sprint naar boven door een woonwijk om bij het Dudenpark te komen brengt ons weer op snelheid. In het Dudenpark gaat het nogal op en neer, ma
ar voor we het park verlaten kunnen we nog even door de omheining glippen om een onbelemmerde blik te werpen opde Union St-Gilloise, een oud maar statig voetbalstadion. Buiten het park gaan we terug, richting daar waar de wagens ons opwachten, langs oude art nouveau huizen. Aangekomen op de Wielemans-Ceuppenslaan doen we een laatste zijsprong naar het Museum Wiels. Maar eerst stoppen bij de Portugese bakker voor “Pastéis de Belem”! In het museum Wiels, een oude omgetoverde brouwerij, is er altijd wel iets te zien. Zijn het niet de tentoonstellingen, dan is het interieur ook al een aanrader. De trappenhal en het terras zijn ook al het bezoeken waard.
De cafetaria van het museum, tussen de oude koperen vaten, was de laatste rustplaats, waar het laatste drankje werd geconsumeerd, voor de terugweg naar huis werd aangevat.
Een ronde van 7 kilometer met vele indrukken van weer een ontdekt stukje Brussel. Iedereen was moe maar voldaan.
Wat wordt het volgend jaar?
Alweer een uitstap om alle zinnen te prikkelen!
Eric & Reinhold
Alle beelden bij dit verslag zijn auteursrechterlijk beschermd
